„Przykro mi, proszę pani, ale »Times« nie może publikować na swoich łamach słów »pierś« ani »rak«”

W Ameryce XIX wieku rak był niewątpliwie obecny i zauważalny, ale przeważnie krył się w cieniu chorób znacznie powszechniejszych. W roku 1899, kiedy Roswell Park, znany chirurg z Buffalo, wysunął tezę, że rak kiedyś wysforuje się przed ospę, dur brzuszny i gruźlicę i stanie się najczęstszą przyczyną śmierci w USA, odebrano to jako „dość zaskakującą przepowiednię”, wyolbrzymione spekulacje człowieka, który dniem i nocą operuje chorych na nowotwory. Ale już pod koniec pierwszej dekady XX wieku, po upływie zaledwie dziesięciu lat, słowa Parka brzmiały coraz mniej zaskakująco, coraz bardziej zaś zdawały się prorocze.

(…)

Głosy opinii publicznej w kwestii nowotworów także powoli ucichły. Po krótkotrwałej gorączce zainteresowania prasy rak znowu stał się wielkim przemilczanym, chorobą, o której się szepcze, ale nie mówi się publicznie. Na początku lat pięćdziesiątych Fanny Rosenow, kobieta, która pokonała raka piersi i zaangażowała się w krzewienie wiedzy o nowotworach, zadzwoniła do „New York Timesa”, chcąc zamieścić ogłoszenie o grupie wsparcia dla kobiet zmagających się z chorobą, przez którą sama przeszła. Przełączono ją, o dziwo, do redaktora z działu społecznego. Kiedy zapytała, czy może dać ogłoszenie, nastąpiła długa chwila milczenia. W końcu redaktor powiedział: „Przykro mi, proszę pani, ale »Times« nie może publikować na swoich łamach słów »pierś« ani »rak«. Może sformułuje to pani jakoś inaczej, na przykład że odbędzie się spotkanie w sprawie chorób klatki piersiowej”. Fanny Rosenow zdegustowana odłożyła słuchawkę.

Siddhartha Mukherjee, Cesarz wszech chorób. Biografia raka, tłum. Jan Dzierzgowski i Agnieszka Pokojska, Wołowiec 2013

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi